تأثیر هژمونی فرهنگی بر روابط بینامتنی ملل

بینامتنیت پسااستعماری نظریه­ای نوین در بین نظریه­های بینامتنی است که از اواخر قرن بیستم عمدتاً توسط نظریه­پردازان شرقی چون هومی­بابا مطرح شد و هدف آن تحلیل روابط بینامتنی متون کشورهای استعمارشده با متون غربی و میزان تأثیرپذیری از آن است. هستة مرکزی این مطالعات را فرهنگ و هژمونی فرهنگی تشکیل می­دهد که از نظریات آنتونیوگرامشی نشأت می­گیرد. به باور گرامشی سلطة هژمونیک فرهنگی زمینه­ساز سایر اقسام سلطه نیز هست. بر این اساس، نظریه­پردازان پسااستعماری معتقدند در دوران استعمار فرانو استعمارگران ترجیح می­دهند با القای فرهنگ غرب به­عنوان فرهنگ برتر از طریق رسانه­ها، کشورهای تحت ­سلطه را رضایت­مندانه به اطاعت از خود وادارند.